نام علمی
|
Ficus carica L.
Ficus kopetdaghensis Pachom
|
نام انگلیسی
|
Common fig, fig tree
|
نام عربی
|
تین
|
تیره گیاه
|
از خانواده موراسه (Moraceae)
|
مکان رویش
|
جنگل های شمال ایران، آذربایجان، اصفهان، تهران، شیراز، خراسان، خوزستان، نواحی غرب ایران
|
گیاه شناسی
|
درختی است کوچک که بلندی آن 6-5 مترو گاهی بیشتر است. برگهای آن بزرگ پهن پنجه ای با بریدگی، دارای 5 قسمت شبیه به برگ مو خشن به رنگ سبز خاکستری است. میوه این گیاه، به طول 2-3 سانتی متر، سبز شونده، زرد شونده تا بنفش، با کرکهای کوتاه یا بدون کرک.
|
ترکیبات شیمیایی
|
از نظر شیمیایی در میوه انجیر مواد قندی و مواد ازته و کمی چربی و پروتئوز(Proteose)، آمینو اسید(Amino-acid)، لیپاز(Lipase)، کراوین(Cravin)، تایروزین(Tyrosine)، پروتئاز(Protease)، کاروتن(Carotin)، قند نیشکر، سروتی نیک اسید، مالیک اسید، سیتریک اسید، فسین(Ficin) و ویتامینA وجود دارد. و در برگهای آن فیکوسین(Ficusin) و برگاپتن(Bergaptene)، پپسین(Pepsin)، اوره آز(Urease)، پاپائین(Papain)، تایروزین(Tyrosine)، گلوتامین(Glutamine)، فیتوسترول(Phytosterol) و سیتوسترول یافت می شود.
|
بخش موثر اندام گیاه
|
میوه، برگ، ریشه ها، پوست و شیرابه گیاه
|
اثرات فارماکولوژیک در طب مدرن
|
میوه این گیاه مغذیف نرم کننده، آرام بخشف ملین و مسهل ضعیف است. شیره آن برای نابودی زگیل به صورت موضعی استفاده می شود. فیسین موجود در شیرابه خشک گیاه به عنوان ضد آسکاریس و کرمهای حلقوی می باشد.
|
درجه سردی و گرمی
|
گرم وتر
|
خواص درمانی
|
فلج شدن، سرفه کردن، تنکی سینه و نفس، برونشیت، فروافتادن کام، گرفتگی، درد شکم و درد پهلو، سل، بواسیر، ورم کبد، قطره قطره آمدن ادرار، امراض طحال، یرقان، بیماریهای کلیه، برش ونمش، تب هر چهار روزه ، سرخچه، سرخک، گرفتگی رحم، ذات الریه، ذات الجنب، زخمهای رحم، مسمومیت، سیاتیک
|
طرز استفاده
|
|
عوارض جانبی و موارد احتیاط
|
شیره انجیر سمی است. نباید روی پوست به کار رود، کاربرد آن روی پوست ممکن است سبب حساسیت به نور شود.
|
منابع
|
1. الابنیه عن الحقایق الادویه، ابومنصور موفق هروي، انتشارات دانشگاه تهران،1371، ص
2. هدایه المتعلمین فی الطب، ابوبکر اخوینی بخارائی، به کوشش جلال متینی،انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد،1371
3. قانون فی الطب، ابن سینا، ترجمه عبدالرحمن شرفکندی تهران: انتشارات سروش (صدا و سیما)، چاپ نهم،1389، ج2، ص
4. گیاهان داروئی ، ژان ولاگ – ژیری استودولا مترجم: ساعد زمان – انتشارات ققنوس، چاپ پنجم،1382، ص
5. معارف گیاهی، کاربرد گیاهان در پیشگیری و درمان بیماریها، حسین میر حیدر، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی، چاپ پنجم،1385، ج6، صص48-42.
6. شناخت گیاهان دارویی و معطر ایران، ولی الله مظفریان، انتشارات فرهنگ معاصر، چاپ اول، 1391، ص 710-711.
|