انجیر

  
 

نام علمی

Ficus carica L.
Ficus kopetdaghensis Pachom

نام انگلیسی

Common fig, fig tree

نام عربی

تین

تیره گیاه

از خانواده موراسه (Moraceae) ‌

مکان رویش

جنگل های شمال ایران، آذربایجان، اصفهان، تهران، شیراز، خراسان، خوزستان، نواحی غرب ایران

گیاه شناسی

درختی است کوچک که بلندی آن 6-5 مترو گاهی بیشتر است. برگهای آن بزرگ پهن پنجه ای با بریدگی، دارای 5 قسمت شبیه به برگ مو خشن به رنگ سبز خاکستری است. میوه این گیاه، به طول 2-3 سانتی متر، سبز شونده، زرد شونده تا بنفش، با کرکهای کوتاه یا بدون کرک.

ترکیبات شیمیایی

از نظر شیمیایی در میوه انجیر مواد قندی و مواد ازته و کمی چربی و پروتئوز(Proteose)، آمینو اسید(Amino-acid)، لیپاز(Lipase)، کراوین(Cravin)، تایروزین(Tyrosine)، پروتئاز(Protease)، کاروتن(Carotin)، قند نیشکر، سروتی نیک اسید، مالیک اسید، سیتریک اسید، فسین(Ficin) و ویتامینA وجود دارد. و در برگهای آن فیکوسین(Ficusin) و برگاپتن(Bergaptene)، پپسین(Pepsin)، اوره آز(Urease)، پاپائین(Papain)، تایروزین(Tyrosine)، گلوتامین(Glutamine)، فیتوسترول(Phytosterol) و سیتوسترول یافت می شود.

بخش موثر اندام گیاه

میوه، برگ، ریشه ها، پوست و شیرابه گیاه

اثرات فارماکولوژیک در طب مدرن

میوه این گیاه مغذیف نرم کننده، آرام بخشف ملین و مسهل ضعیف است. شیره آن برای نابودی زگیل به صورت موضعی استفاده می شود. فیسین موجود در شیرابه خشک گیاه به عنوان ضد آسکاریس و کرمهای حلقوی می باشد.

درجه سردی و گرمی

گرم وتر

خواص درمانی

فلج شدن، سرفه کردن، تنکی سینه  و نفس، برونشیت، فروافتادن کام، گرفتگی، درد شکم و درد پهلو، سل، بواسیر، ورم کبد، قطره قطره آمدن ادرار، امراض طحال، یرقان، بیماریهای کلیه، برش ونمش، تب هر چهار روزه ، سرخچه، سرخک، گرفتگی رحم، ذات الریه،  ذات الجنب، زخمهای رحم، مسمومیت، سیاتیک

طرز استفاده

 

عوارض جانبی و موارد احتیاط

شیره انجیر سمی است. نباید روی پوست به کار رود، کاربرد آن روی پوست ممکن است سبب حساسیت به نور شود.

منابع

1. الابنیه عن الحقایق الادویه، ابومنصور موفق هروي، انتشارات دانشگاه تهران،1371، ص
2. هدایه المتعلمین فی الطب، ابوبکر اخوینی بخارائی، به کوشش جلال متینی،انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد،1371
3. قانون فی الطب، ابن سینا، ترجمه عبدالرحمن شرفکندی تهران: انتشارات سروش (صدا و سیما)، چاپ نهم،1389، ج2، ص
4. گیاهان داروئی ، ژان ولاگ – ژیری استودولا مترجم: ساعد زمان – انتشارات ققنوس، چاپ پنجم،1382، ص 
5. معارف گیاهی، کاربرد گیاهان در پیشگیری و درمان بیماریها، حسین میر حیدر، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی، چاپ پنجم،1385، ج6، صص48-42.
6. شناخت گیاهان دارویی و معطر ایران، ولی الله مظفریان، انتشارات فرهنگ معاصر، چاپ اول، 1391، ص 710-711.

 

  • نوشته شده
  • در سه شنبه سیزدهم شهريور 1397
  • توسط ساناز قادری