نام علمی
|
Eugenia caryophyllata Thunb.
Eugenia aromatica Ball.
Syzgium aromaticum Merr.
|
نام عربی
|
قرنفل
|
نام های دیگر
|
قرنفل (در آذربایجان)، قرنفول
|
تیره گیاه
|
از تیره مورد Myrtaceae
|
مکان رویش
|
این درخت در ایران نمی روید و کاشته نیز نشده است.
|
گیاه شناسی
|
درختی کوچک و همیشه سبز با پوست قهوه ای با گلهای کوچک سفید و گل آذین پانیکول بزرگ انتهایی. میوه این گیاه شفت و گوشتی، صورتی تیره کروی و دانه هایش مستطیلی، نرم و شیاردار است.
|
ترکیبات شیمیایی
|
مهمترین ماده موثره روغن آن، اوزنول نام دارد که به دلیل خاصیت ضدعفونی کنندگی آن، برای ساخت خمیردندانها و دهانشویه ها استفاده می شود. دیگر ترکیبات موجود در اسانس میخک عبارتند از استا اوژنول و بتا کاریوفیلین.
|
بخش موثر اندام گیاه
|
غنچه ها و اسانس حاصل از تقطیر غنچه های خشک شده در هوا می باشد.
|
اثرات فارماکولوژیک در طب مدرن
|
بی حس کننده، ضد کرمف ضد آلزایمرف ضد التهاب مفاصل، ضد میکروبف ضد سرطان، ضد تشنج و سموم و ویروس تب خال، ضد حساسیت، ضد التهاب و ضد اسپاسم، ضد قارچ و ضد نفخ
|
درجه سردی و گرمی
|
گرم و خشک، در درجه دوم،
گرم و خشک، در درجه سوم (قانون)
|
خواص درمانی
|
ریزش مو، درد بینی، درد گلو، بیماریهای قلبی، ورم معده، قی کردن، آروغ، اسهال کردن، درد شکم و درد پهلو، درد کبد، آب آوردن شکم، ورم کبد، کاهش نیروی شهوت، خونریزی رَحِمی، گرفتگی عضلات، درد دندان، تب غشی، سوء هضم (هدایه)
تقویت کننده معده و جگر، خوش بو کننده دهان، ضد استفراغ، نشاط آور (الابنیه)
خوش بو کننده دهان، ضد استفراغ، تقویت دید چشم، تقویت کننده معده و کبد (قانون)
|
عوارض جانبی و موارد احتیاط
|
هيچ عارضه و آسيبي به واسطه مصرف درست ميخك ايجاد نمي شود؛ واكنش هاي حساسيتي نسبت به اوژنول نادر مي باشند؛ بيشتر عوارض جانبي گزارش شده به دليل خوردن يا استنشاق روغن ميخك بوده است، حساسيت نسبت به اوژنول مي تواند فوري و يا به صورت تأخيري اتفاق بيفتد؛ گزارش شده سيگار ميخك باعث التهابات تنفسي حاد مي گردد كه شديداً به سوي ادم ريوي خونريزي دهنده و پنوموني پيشرفت مي كند، دو مورد مرگ در ارتباط با مصرف سيگار ميخك گزارش شده است.
|
منابع
|
1. الابنیه عن الحقایق الادویه، ابومنصور موفق هروي، انتشارات دانشگاه تهران،1371، ص
2. هدایه المتعلمین فی الطب، ابوبکر اخوینی بخارائی، به کوشش جلال متینی،انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد،1371
3. قانون فی الطب، ابن سینا، ترجمه عبدالرحمن شرفکندی تهران: انتشارات سروش (صدا و سیما)، چاپ نهم،1389، ج2، ص
4. گیاهان داروئی ، ژان ولاگ – ژیری استودولا مترجم: ساعد زمان – انتشارات ققنوس، چاپ پنجم،1382، ص
5. معارف گیاهی، کاربرد گیاهان در پیشگیری و درمان بیماریها، حسین میر حیدر، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی، چاپ پنجم،1385، ج6،صص
6. شناخت گیاهان دارویی و معطر ایران، ولی الله مظفریان، انتشارات فرهنگ معاصر، چاپ اول، 1391، ص 727-728.
7. شناخت گیاهان دارویی و معطر ایران، ولی الله مظفریان، انتشارات فرهنگ معاصر، چاپ اول، 1391، ص 728.
|