نام علمی
|
Cinnamomum zeylanicum Nees.
Larurus cinnamomum L.
Cinnamomum verum J. Presl.
|
نام انگلیسی
|
Cinnamon tree, Ceylon cinnamon tree, cinnamon, cinnamum
|
نام عربی
|
قَرفه
|
نام های دیگر
|
دارچینی، دارصینی، سلیخه
|
تیره گیاه
|
از تیره برگ بوها (Lauraceae)
|
مکان رویش
|
این گیاه در ایران نمی روید، عموما پوست آن به عنوان یک ادویه مهم و معطر وارد ایران می شود (7).
|
گیاه شناسی
|
درختی همیشه سبز با ارتفاع متوسط، پوست صاف و معطر با بوی قوی خوشایند و تند.برگهای ساده، متقابل و چرمی، گلهای کوچک و سبز مایل به زرد، میوه بیضوی تا مستطیلی به رنگ ارغوانی تیره (7).
|
ترکیبات شیمیایی
|
اسانس این گیاه مورد مطالعه قرار گرفته و سینامالدئید (75%)، کامفر (56%) شناسایی شده اند. ترکیبات هیدروکربنی ترپنی و ترپنوئیدهای اکسیژنه، آلفا برگوموتن، آلفا کوپائن نیز با درصد بالایی شناسایی گردیده اند (6).
|
بخش موثر اندام گیاه
|
پوست خشک شده درخت دارچین
|
اثرات فارماکولوژیک در طب مدرن
|
به عنوان نیرو دهنده، قابض و عطر و طعم دهنده و ادویه کاربرد دارد.
|
درجه سردی و گرمی
|
گرم و خشک، در درجه سوم
|
خواص درمانی
|
سردرد، سرفه کردن، درد گلو، بیماریهای قلبی، ورم معده، سوء هضم، شهوه کلبی، سوء جذب، قی کردن، اسهال کردن، درد کبد، تب دق، حاملگی دروغین (هدایه)
تقویت کننده دید چشم، ضد رطوبت، رافع تاریکی دید چشم، درد رحم، رعشه، پاد زهر نیش حشرات، گرفتگی جگر، تقویت کننده معده، مدر بول و حیض، ضد رطوبت، تقویت کننده قلب، رافع لکه های پوستی (الابنیه)
|
عوارض جانبی و موارد احتیاط
|
عوارض جانبی: گاهی واکنش های حساسیتی بر روی پوست و غشاء موکوسی ایجاد میگردد. هنگام مصرف مقادیر زیادی از دارچین یا مقادیر متوسطی از اسانس امکان ایجاد تاکی کاردی و افزایش حرکات دودی روده ای، تحریک تنفسی و تعریق از طریق تحریک مرکز وازوموتور و به دنبال آن فاز آرامش مرکزی که مشخصه آن خواب آلودگی و تضعیف است وجود دارد. اسانس دارچین محرک پوست و مخاط بوده و نبایستی به صورت خوراکی یا جلدی مصرف شود. گزارشهایی در مورد واکنش ازدیاد حساسیتی به سینام آلدئید و دیگر مواد متشکله اسانس دارچین وجود دارد.
|
منابع
|
1. الابنیه عن الحقایق الادویه، ابومنصور موفق هروي، انتشارات دانشگاه تهران،1371، ص 154
2. هدایه المتعلمین فی الطب، ابوبکر اخوینی بخارائی، به کوشش جلال متینی،انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد،1371
3. قانون فی الطب، ابن سینا، ترجمه عبدالرحمن شرفکندی تهران: انتشارات سروش (صدا و سیما)، چاپ نهم،1389، ج2، ص 115
4. گیاهان داروئی ، ژان ولاگ – ژیری استودولا مترجم: ساعد زمان – انتشارات ققنوس، چاپ پنجم،1382، ص
5. معارف گیاهی، کاربرد گیاهان در پیشگیری و درمان بیماریها، حسین میر حیدر، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی، چاپ پنجم،1385، ج6،صص.
6. Guddadarangavvanahally K. Jayaprakasha, Lingamallu Jaganmohan Rao and Kunnumpurath K. Sakariah. Chemical Composition of Volatile Oil from Cinnamomum zeylanicum Buds. Central Food Technological Research Institute. (2002), 57c, 990-993.
7. شناخت گیاهان دارویی و معطر ایران، ولی الله مظفریان، انتشارات فرهنگ معاصر، چاپ اول، 1391، ص 600-601.
|