| نام علمی |
Punica granatum L. |
| نام انگلیسی |
pomegranate |
| نام عربی |
جلنار |
| تیره گیاه |
تیره انار (Punicaceae) |
| مکان رویش |
به حالت خودروی در بخشهایی از شمال ایران در استانهای گرگان، مازندران، گیلان، آذربایجان می روید. |
| گیاه شناسی |
درختچه ای خاردار یا درختی کوتاه و بدون خار، برگهایش مستطیلی سرنیزه ای یا واژ تخم مرغیف بدون کرک و کامل هستند.گل هایش چرمی قرمز با گلبرگهایی قرمز به ندرت سفید. میوه اش به قطر 5-8 سانتی متر می باشد و دارای انواع ترش و شیرین است. |
| ترکیبات شیمیایی |
دارای ترکیب پلی فنولی با نام پومگراناتات است. همچنین الاژیک اسید، تری متیل الاژیک اسید، اتیل برویفولین کربوکسیلات، اورولیک و ماسلینیک اسید و دوکسترول از عصاره اتانولی گلهای این گیاه جداسازی شده اند. |
| بخش موثر اندام گیاه |
شکوفه ها، پوست، ریشه، میوه که مقصود از گلنار شکوفه های این گیاه می باشد. |
| اثرات فارماکولوژیک در طب مدرن |
به علت وجود تانن و رنگ زیادش، به عنوان قابض، ضد خونریزی و تهیه رنگهای گیاهی مصرف دارد. |
| درجه سردی و گرمی |
در اول دوم سرد و خشک |
| خواص درمانی |
مدر، درد دهان، بیماریهای کلیه، فرو افتادن کام، سرفه کردن، گرفتگی، درد گلو، درد معده، سوء هضم قی کردن، اسهال کردن، ناگوار افتادن طعام، افراط قوه منی، خراشیدگی شکم و زخم امعاء، بواسیر، خونریزی رحمی، زخمهای رحم، نزول رحم، فتق ، تب غشی، دیابت، انتشار دایم، علاج زخم ها و جراحات (هدایه) |
| عوارض جانبی و موارد احتیاط |
مصرف به اندازه آن مشکلی به همراه نخواهد داشت. |
| منابع |
1. الابنیه عن الحقایق الادویه، ابومنصور موفق هروي، انتشارات دانشگاه تهران،1371، ص
2. هدایه المتعلمین فی الطب، ابوبکر اخوینی بخارائی، به کوشش جلال متینی، انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد،1371
3. قانون فی الطب، ابن سینا، ترجمه عبدالرحمن شرفکندی تهران: انتشارات سروش (صدا و سیما)، چاپ نهم،1389، ج2، ص
4. گیاهان داروئی، ژان ولاگ، ژیری استودولا، مترجم: ساعد زمان، انتشارات ققنوس، چاپ پنجم،1382، ص
5. معارف گیاهی، کاربرد گیاهان در پیشگیری و درمان بیماریها، حسین میر حیدر، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی، چاپ پنجم،1385، ج6،صص
6. Wang R, Wang W, Wang L, Liu R, Ding Y, Due L. constituents of flowers of Punica granatum. Fitoterapia, 2006, 77 (7-8), 534-37.
7. شناخت گیاهان دارویی و معطر ایران، ولی الله مظفریان، انتشارات فرهنگ معاصر، چاپ اول، 1391، ص 910. |